Het rijke wijf

Terwijl ik blog, hoor ik M. bezig in de keuken. Het plafond is/wordt geïsoleerd met hetgeen we nog in huis hebben. Gisteren was het in de keuken maar 13,8 graden. Brrrrr.... Met het petroleumkacheltje kregen we het wel wat warmer hoor. Alleen met zo'n open plafond 'vliegt' de warmte weg. Mijn vader heeft vrijdag en gisteren de dagkantjes (zijkanten) bij de kozijnen op maat gemaakt. Vensterbank geplaatst. Hele prut voorzien van pur. Ons 'schuimpistool' is helaas stuk. Dus hadden we voor een goedkope oplossing gekozen, door middel van 'pur' van de A.ction. Wat een hutspul. Onder het motto goedkoop is duurkoop.  Vandaag is mijn vader begonnen met stucen van onze slaapkamermuur.  En ik ben een blij ei. Wat een verschil zeg, nu al. Wat zou ik blij zijn met een slaapkamer die helemaal af is. Volgens mij slaap ik dan ook veel beter. Al moet ik zeggen dat de afgelopen twee nachten, doorgebracht op mijn dochters bed, ook goed waren voor mijn nachtrust. (Dochter

Wat fijn zeg, alle bruikbare reacties op mijn vraag inzake het gesprek met de verzekeringsman en vrouw.  Ik was gisteren een beetje van de leg. 's Ochtends belde mijn vader me uit bed. Ik was net wakker na een erg woelige nacht. Ik sliep om 04.50 uur nog niet en was niet blij met alle geluiden die M. produceerde. Dus die is op zolder gaan liggen en vervolgens ben ik eindelijk in slaap gevallen. Mijn vader wilde even langskomen om te kijken of we alle materiaal hebben voor het stucen van de muur in de slaapkamer. Dus ging ik gauw uit bed, douchen, aankleden en naar beneden. Samen met mijn vader een kop koffie gedronken. Voor hem gezocht naar een voordelige autoverzekering voor een bedrijfsauto. Materiaal bekeken, vrijwel alles in huis gelukkig. De middag verliep anders dan verwacht. Ik was veel aan de telefoon. Afspraak maken met de tandarts, kapper en chiropractor. Er blijken 'tig' wervels scheef te staan in mijn rug en mijn nek. Ik ben benieuwd.  Dochter stuurde ee

Kurk voor op de vloer, daar had ik nou nog nooit aan gedacht. En ja, vloerbedekking bij vlekken, hmmmm, nee niet handig. Bedankt voor alle reacties. We denken er nog even over na. Gisteren ontving ik email van de letselschade verzekering. Met al mijn medische gegevens. Of ze die op deze manier door mochten sturen naar de tegenpartij. Morgen komen de verzekeringsmevrouw die mijn zaak behandeld, samen met iemand van de tegenpartij op bezoek. Omdat ik al zolang thuis ben. Nu heeft de fysiotherapeute in de verstrekte gegevens gezet, dat ze met de behandeling gestopt is, omdat ik in telefonisch contact heb aangegeven dat het goed met me ging. Daar heb ik maar gauw op gereageerd. Het telefonische contact was namelijk een vraag van haar op de voicemail of het goed ging met de Body Stress Release behandeling. Vervolgens sprak ik haar niet persoonlijk, maar liet op de voicemail het bericht achter dat het goed ging en dat ik er voor koos om niet verder te gaan met de fysiotherapie behandelin

In gedachten zag ik het al helemaal voor me. In het nieuwe huis, met die strakke keuken, een nieuwe oven, inductiekookplaat, stoomoven eventueel.... Dan zouden toch mijn keukenprinses genen tevoorschijn komen. En toverde ik de lekkerste maaltijden, m o e i t e l o o s, in elkaar. Terug naar de realiteit. We hebben het verbouwen van de keuken uitgesteld naar volgend jaar. We gebruiken nog steeds het oude oventje van mijn oma.  Het functioneert, maar daar is het ook wel mee gezegd. De boterkoek die ik vanmiddag maakte is toch net een beetje aangebrand.  Ik denk altijd dat ik goed kan koken. Nou... de blikken van vanavond, bij M. en dochter, na het nemen van hun eerste hap van de romige wortelsoep, spraken boekdelen. Ok, ik had geen gember in huis. Dus gebruikte ik een stengel bleekselderij. Kokosmelk had ik ook niet staan, dus deed ik wat gewone melk met 4 eetlepels kokospoeder. (Creatief ben ik wel haha). Ik vond het wel lekker. Houdt in dat ik nog de rest van de week soep eet. 

Ach... ik had het kunnen verwachten natuurlijk. 4 uur zitten in de auto, 2 uur zitten op een houten bankje. Staan op een kerkhof. Staan bij de condoleance. Allemaal wat veel voor mijn 'stijve lijf'. Gooi er gisteren nog een deurpost schilderen tegenaan plus samen met M. een badkamerkastje ophangen. Voor het eerst in maanden na de aanrijding ben ik weer ongesteld. Oh ja, niet te vergeten, een oververdrietige dochter met ernstige moederbehoefte die me tot 3.31 uur wakker hield met haar gewoel en gedraai. Ze lag bij mij in bed en M. op zolder. Nou, op het eerder genoemde tijdstip heb ik haar naar haar eigen bed 'gebonjourd'. Rond 9.45 uur was ik weer in het 'land der levenden'. Na een l a n g z a m e start, brouwde ik een soort van bolognese saus vandaag. Breide mijn shawl af. Hielp dochter (die een dagje vrij was van school) aan te sporen haar huiswerk te maken. Dronk thee, koffie, las wat blogs, gewoon lekker niets.  En.... liep/zat (nouja loop/zit) de hele da

Na wat lichte ochtendstrubbelingen zaten we om 10.10 uur in de auto. Gauw een stop bij de kringloop. Een nette lange winterjas was vandaag met 20% korting. Uiteraard ook het leren jasje waar ik laatst over schreef gekocht :) Ook nog een stop bij de natuurvoedingszaak. Voor een kaneelbrood, gesneden, twee reepjes en voor onderweg een Vivani chocolade reep met cappuccinosmaak. (Die is zoooooo lekker, nee helaas geen aandelen). Toen door naar mijn ouders. Kind, keyboard (had ze geleend van opa), kat + spul eruit, snel plassen en op weg. Met een lange rit voor de boeg en wat wegwerkzaamheden wilde we het zekere voor het onzekere nemen. Naarmate we verder kwamen, werd het weer steeds beter, vergeleken met de druilerige regen bij het opstaan. Blij dat ik toch mijn zonnebril had meegenomen. Ik had me warm gekleed voor de kerk. Een hemd, t-shirt, vestje en jasje. Uiteraard ook een broek, sokken en schoenen. Voor nog enige 'coleur locale' had ik een semi fleurige shawl om. Nou..

Vanmorgen hoorde ik de ijskrabbers over de autoruiten gaan. Brrrrr.... ik draaide me nog lekker even of, want het was nog heel erg vroeg. Ondanks dat de auto voor de deur staat ging M. met zijn vouwfiets en trein naar het werk.  Gisteren met boodschappen doen had ik een 'snert'pakket gekocht. Voor het eerst in 44 jaar maakte ik snert. Wat een snijwerk zeg. Na het koken op het gasstel zette ik de pan over op mijn petroleumstelletje. Wat een uitkomst. Dochter had een vriendinnetje te spelen, die wilde ook wel graag snert.  Commentaar van dochter: "De snert van oma is lekkerder, maar die van jou is ook wel lekker hoor". Hmmmm..... Nou ik vond die van mij wel heel erg lekker.  Hopelijk hebben we morgen geen last van flatulentie (zo'n mooi woord voor zo iets onhandigs) in de kerk.  M. kreeg vandaag bericht, dat hij ook bij de begrafenis is. Volgens de rouwkaart zou de begrafenis in besloten kring plaatsvinden. Fijn voor M. dat hij er bij mag zijn, maar ik vind he

Sinds vandaag hebben we weer een auto bij huis. M. vertrok gisteren na zijn werk met de trein naar zijn ouders. Vanmorgen vroeg bracht hij ze weg en reed naar huis. Om 10.00 uur zaten we gezamenlijk aan een au-laitje. Ik was er om 7.00 uur al uit. Ik had dochters wekker niet gehoord en dacht dat ze zich verslapen had. Dat was niet het geval. Omdat het nog koud en donker was heb ik haar 'vergezeld' in de keuken. Theetje gezet, bemoedigend aangesproken (ze had geen zin, wat ik me voor kan stellen, maarja, dit is nog maar haar eerste jaar van de middelbare school). Toen ze weg was ben ik nog wel even gaan liggen. Afgelopen dinsdag had ik mijn 5e behandeling van Body Stress Release, die hakte er aardig in. De maandag bij de bedrijfsarts ging prima hoor. Daarna ben ik nog naar mijn werk geweest. Was ook goed. Ik was niet zo vermoeid als de vorige keer. Helaas is er nog niets bekend over een eventuele verlenging van mijn contract. Dinsdag was de laatste dag om te kiezen voor h

Vandaag ontvingen we de kaart inzake het overlijden. Natuurlijk moest ik een traantje wegpinken bij de tekst. Met name het gedeelte 'onze lieve en stoere pappa'. Nu heb ik nog nooit echt nagedacht over mijn eigen uitvaart. Mede omdat ik altijd bang ben dat ik dan zoiets over mezelf 'afroep'. Ik weet dat ik gecremeerd wil worden. Koffie en thee met cake vind ik zo standaard. Daar zou ik wel graag iets anders voor willen. En de standaard rouwkaart vind ik helemaal niets.  Misschien moet ik dat maar eens vastleggen. Een soort van 'scenario'. Adressen zijn ook wel handig, wachtwoorden van sociale media sites en dergelijke. Hmmm.  Wie van jullie is al wel zo flink geweest om een en ander vast te leggen? En dan hopelijk niet omdat het einde in zicht is, maar 'gewoon' voor de rust en zekerheid. Ik ga zo een mooie kaart kopen, of misschien wel maken voor de vrouw en kinderen die achterblijven. Zaterdag gaan we 'op condoleance'. Klinkt als een uit

Gisteren kreeg M. een telefoontje. Zijn (studie)vriend is overleden.  Vorige week kwam er nog een mailtje van hem, dat hij uit het ziekenhuis was. Dat hij hoop had op nog 2 tot 3 maanden te leven. Het is hem helaas niet gegeven.  Hij is 44 jaar geworden. 

Raar zo'n kind- en poesloos weekend. Gisteravond bracht mijn moeder ze terug. Mijn vader belde ondertussen, hij had 'wat' foto's doorgestuurd. (27 stuks, voornamelijk van poes Semmie haha). Uiteraard hadden ze zich beiden 'voorbeeldig' gedragen. Nou, ik had binnen een half uur al een woordenwisseling met dochter. Tsjonge jonge. Gelukkig snel weer opgelost. (Pubertrut, haha, moeders in de overgang, dubbele pret). Nou, het fijne was dat M. zich volledig uit kon leven op het keukenplafond.  Ons plan om het dak te verhogen laten we voor dit jaar nog even gaan.  Hoe verstandig van ons. Aan het open keuken gehalte (lees met name plafond) moesten we nog wel wat doen. We hadden nog 4 rollen glaswol staan. Dus ging M. aan de slag. Panlatten onder de balken geschroefd. Glaswol tussen de balken. Het lijkt hier wel een broodje shoarma in zilverfolie verpakking. Ik was verbannen naar de kamer. Raar hoor, om niet te helpen. Ik breide een paar sloffen af. Riep af en toe

Na wederom een brakke nacht (als in lang wakker liggen, op verschillende tijdstippen gedurende de nacht) kwam ik rond 10.45 uur mijn bed uit. Beetje jammer van de ochtend, maar het zij zo. Dochter lag op haar bed met een iPad filmpjes te kijken. Poes viel mijn enkels aan toen ik op het toilet in de badkamer zat, zo verveeld was ze. En M. die stond buiten hout te zagen.  Ik brouwde direct maar twee koffietjes, dochter een kop thee, even gezellig met zijn drie aan tafel. Alle donkere was in de machine. Wat aanrommelen in huis. Het was maar zo 12.00 uur. Dochter zat met poes in de huiskamer. Toen ik binnenkwam zag ik tot mijn schrik dat de kat de oplader van de iPad aan het 'verkauwen' was. In bijzijn van dochter, die ZO opging in haar beeldscherm dat ze het niet gezien had. Dat kwam mijn humeur nou niet ten goede. Donderdag huilde dochter namelijk tranen met tuiten omdat poes Semmie haar koptelefoon had doorgekauwd. Vandaar dat ik haar gevraagd had om nu even op te letten, of d

Nou, fijn die plannen van mij :). Gisteren wilde ik naar mijn werk. Niet gelukt. Gistermiddag voelde ik me super (jihaa ik maak vorderingen) en kon de hele wereld aan. Dus bedacht ik dat ik dan vanmorgen wel kon gaan. Nou.... mijn hersenpan had het allemaal leuk bij elkaar gefantaseerd. Mijn lijf had hele andere plannen. 12 uur lang op bed liggen. Heerlijk, maar niet heus. Maargoed. Verder dan 2 tranen uit mijn ooghoeken liet ik het niet komen. Dan maar niet.  Ik appte met mijn leidinggevende (altijd handig) en gaf aan, nieuwe week, nieuwe kansen. Volgende week heb ik een afspraak met de bedrijfsarts. Wellicht ga ik het combineren met een bezoekje aan het werk. Bij de post vanmiddag zat een brief van mijn werkgever. De aankondiging van mijn einde dienstverband. * schrik * Dus heb ik ook nog maar even gebeld. Het is een standaard brief, die volgens de wetgeving zoveel weken van tevoren verstuurd moet worden. Maargoed, toch niet echt leuk. Maandag hebben ze op het werk overleg over m

Zoon van een vriendin is onlangs bedrijfsleider geworden bij de plaatselijke S.capino. Via een andere vriendin zag ik op F.acebook, een bericht dat de winkel vandaag een VIP dag had. Met het tweede artikel voor 1 euro. Interessant. Aangezien ik op mijn verlanglijstje nog een paar halfhoge laarsjes had staan. Zoals altijd de afgelopen weken, kwam mijn moeder rond het middaguur. Even koffie drinken. Ik vroeg of ze zin had om even met mij te kijken bij S.capino.  Dat wilde ze wel. Na flink wat rondkijken hadden we allebei een paar leuke schoenen. Voor 71 euro samen. Ik rekende af. Mijn moeder gaf aan geen contant geld bij zich te hebben. Daar had ik al op 'gehoopt'. Volgende week is ze jarig namelijk. Dus gaf ik haar aan dat ze de schoenen van ons cadeau krijgt. Daar was ze heel blij mee. Ze vond het veel te gek. Nu vind ik 35 euro voor mijn moeder's cadeau echt niet teveel. Ze had nog een heel fijn paar laarsjes aan. Van E.cco. Wellicht kan ik haar daar ook nog mee v

Bedankt voor de lieve reacties. De vraag wat/wie ik gemeen vind... Daar moest ik even over nadenken. Meer in het algemeen dat ik het gemeen vind. Maar natuurlijk snap ik dat er een soort van willekeur is in het leven. Gezond leven, ongezond, jong, oud, man, vrouw.... Gisteren kreeg M. bericht dat een oud studiegenoot van hem het einde van het jaar waarschijnlijk niet haalt. Zucht... (En snik). Dusssssss..... Een kip is geen mus. Over tot de orde van de dag. Niet omdat het niet erg is. Maar omdat ik niemand help met alleen treuren.  Vorige week las ik over het bloempotkacheltje bij Min of Meer. Gezien onze 'open keuken' structuur, kunnen we daar wel wat extra warmte gebruiken. Maar onze kitten Semmie is erg nieuwsgierig. Dus veiligheidstechnisch niet slim. Toen bedacht ik dat ik ooit op een consuminderblog iets over een Zibro kachel gelezen. Daar heb ik me in verdiept en nu gloeit er sinds gisteren een heerlijk warm kacheltje in de keuken. Op petroleum en de ontsteking we

Vrijdag kreeg ik het bericht dat iemand die me nabij staat, ongeneeslijk ziek is. Maar 'zo'. Van helemaal gezellig, leuk, gezond, lief, aardig, naar een plotselinge opname in het ziekenhuis. Een operatie en na 10 dagen de uitslag. Niets meer aan te doen.... Want is ongeneeslijk ook echt zo? Of is dat wat de medische wetenschap zegt, waardoor het waarheid wordt voor iemand? Echt zo ongelooflijk en onvoorstelbaar. Gemeen vind ik het ook. En ik weet niet wat ik kan zeggen, schrijven of doen.

Nou, dit hadden we 3 maanden geleden moeten doen. We hebben net N.etflix geïnstalleerd. Kom maar door met de winter :) Lijst is gevuld met films en series die we graag willen zien. Dus als ik voorlopig niet blog, dan weet je waar het aan ligt haha. Nog geen foto bij dit blogje. Ik moet even zien hoe ik de foto's vanaf mijn mobiel op mijn iPad krijg. En dan nog op dit blog, want dan moet ik ze nog overzetten naar P.icasa. Optie zou zijn om gewoon met de iPad foto's te maken. Dan moet ik genoegen nemen met een iets mindere kwaliteit. Vanmorgen werd ik wakker om 6.45 uur. Batterij van M.'s iPod (dienstdoende als wekker) was leeg. Dus dat kwam goed uit dat ik wakker werd. Dochter kwam om 8.45 uur nog even gedag zeggen. En een uurtje later werd ik pas weer wakker. De ochtend heb ik nuttig besteed. Mijn doos met winterkleding staat namelijk te wachten in de huiskamer. Nu heb ik al mijn zomerkleding uitgezocht. Mijn kast ook e i n d e l i j k uitgeruimd. Twee tassen liggen

Gisteren kreeg ik een mailtje van de K.L.M. Nu krijg ik die wel vaker. Altijd met leuke aanbiedingen. Die niet zo leuk zijn op de dagen dat wij kunnen zeg maar. Nu waren de vluchten binnen Europa voordelig(er). Ook Turijn stond er bij als reisbestemming. Laat ik daar in 1989 gewerkt hebben als au-pair.... Dat was toch een superleuke tijd. Ik had in Spanje een Italiaan ontmoet. Stapelverliefd. Mijn nichtje had in die tijd gewerkt als au pair in Spanje. Zodoende dacht ik, dat ik dat wel kon doen in Italië. Ik werkte destijds bij parfumerie Douglas (vaste aanstelling, op mijn 19e al), nam ontslag en vertrok. Ik kreeg de zorg voor Pietro, een jongetje van 3 jaar. Ik sprak amper een woord Italiaans (de cursus Italiaans voor beginners van de L.OI was ik nog niet aan begonnen :)). In Turijn ging ik naar school. Twee ochtenden in de week. Ik kreeg een duitse vriendin, met wie ik het uitgaansleven ontdekte. Het vriendje woonde wel erg ver weg (ik was geografisch niet zo'n ster, Milaan -

Ok, nog geen 14 dagen zonder bloggen :) De vrijdagavond na het laatste blogje wilde ik al weer schrijven. We gingen met de trein naar mijn schoonouders. We zouden onze dochter ophalen. Alleen ging de trein niet verder dan Meppel.... Ben ik al weer helemaal beter? Nou, nee. De hoofdpijn begint af te nemen. Het is niet meer elke dag. Valkuil is om dan niet direct alles te willen doen. En ik weet nu beter wanneer de hoofdpijn ontstaat of erger wordt. Werd ik blij van het niet bloggen? Nee. Ik mis(te) mijn uitlaatklep. Op mijn persoonlijke blog heb ik ondertussen niets geschreven. Mijn domeinnaam kon ik op een of andere manier bij G.oogle niet verlengen. (Ik kon niet inloggen voor de betaling, zo bijzonder). Nu is de domeinnaam gekocht door een of andere russische mijnheer. Snik, want die domeinnaam staat ook in mijn iPad gegraveerd. En stond echt overal. Dus ik heb tigduizend dingen aangepast. Zou nog 400 blogposts na moeten kijken of de 'interne linkjes' nog werken. Mooi klus