Voor 888 euro aan gebakken lucht?

Vorige week donderdag schreef ik hier over mijn wens voor 100 leden van de Rijke Wijven Club
Was ik blij met 5 verkochte clubpassen, nou ondertussen zijn er 90 verkocht.
15/8 UPDATE: Alle pasjes zijn verkocht 

Gisteren pinkte ik een traantje weg in de trein (gauw mijn zonnebril op :)) toen ik zag wat Brigit van Gittepetit van haar pasje gemaakt heeft. 

Aangepaste afbeelding ivm auteursrecht afbeelding op vorige foto. 

Met toestemming van Brigit geplaatst. Origineel staat op het Instagram account @gittepetit

90 enveloppen voorzien van handgeschreven adressen, omdat echte post zoveel leuker is.  Uiteraard had ik wat bomen kunnen besparen :) door een en ander online aan te bieden. 

Dus mocht je net terug zijn van vakantie, of een poosje hier niet hebben gelezen, kijk nog even of je ook lid zou willen worden. Bij twijfel niet doen natuurlijk. Hebben we allebei niets aan :) 

Ik ga nog even schrijven aan de bestellingen van vandaag. Nog 10 pasjes te gaan en dan stop ik eerst met uitgeven. Want... dan gaan we aan de slag... En man oh man (vrouw oh vrouw) verheug jullie maar vast voor oktober.

De wachtlijst is wel geopend.

Oh ja, de titel komt uit een van de opmerkingen :) Hahaha, gebakken lucht... Dat ga ik volgende keer verkopen.

Speciaal voor jou vandaag

Beetje wazige foto, zo op de late avond. Voorkant van een notitieboekje wat ik laatst kocht. Mocht je nog op een teken wachten. Dit is het :)

Plaatsmaken en herontdekken

Een paar weken geleden was ik op zoek naar een krokodillenschaartje. Ik zocht overal, maar vond het (nog) niet terug. Wel ontdekte ik UFO’s (Un Finished Objects een term die veel in de ‘brei- en haakwereld’ gebruikt wordt. Mooi woord voor gewoonweg projecten die nog niet af zijn).

Ik irriteerde mij aan al die halfgebakken projecten. Zelfbedachte patronen, waar ik niets van had opgeschreven bijvoorbeeld. Een gehaakt achterpand van vest, waarbij ik eigenlijk al wel wist dat ik het niets zou vinden, omdat het teveel op een gehaakt gordijn leek.

Ik haalde ik alles uit. Terug naar gewoonweg bollen. Om daar onrustig van te worden. Want al mijn bolletjes ‘schreeuwden’ om aandacht. Kies mij, kies mij.
Zodoende zocht ik alle garen uit die geen ‘joy meer sparkte’. Marie Kondo zou trots op mij zijn. Ik maakte een mooie foto, plaatste deze op Instagram en bood het garen te koop aan voor een zacht prijsje.

Binnen een kwartier was het verkocht en dacht ik dat mijn prijs wellicht wel aan de lage kant was :) 5 kilo garen ging in een grote doos, op weg naar een nieuwe eigenaresse. Even had ik spijt, want ik zag het ene na het andere gave haakpatroon met restjes voorbij komen.

Maar in het kader van Flow, het grote boek van minder, welke ik had gelezen, voelde het goed.

Er bleef nog genoeg garen over (*kucht) in andere bakken en tassen. Zo herontdekte ik een stapel patroonboeken en mooi groen garen. Nu is er een zomers topje in wording.

Moraal van dit verhaal, soms kun je ergens genoeg van hebben.  
Hee, maar soms ook niet hoor. Ik ben maar zo geen minimalist :)