Jaaaa, daar ben ik weer.

Ok, nog geen 14 dagen zonder bloggen :) De vrijdagavond na het laatste blogje wilde ik al weer schrijven. We gingen met de trein naar mijn schoonouders. We zouden onze dochter ophalen. Alleen ging de trein niet verder dan Meppel....

Ben ik al weer helemaal beter? Nou, nee. De hoofdpijn begint af te nemen. Het is niet meer elke dag. Valkuil is om dan niet direct alles te willen doen. En ik weet nu beter wanneer de hoofdpijn ontstaat of erger wordt.

Werd ik blij van het niet bloggen? Nee. Ik mis(te) mijn uitlaatklep. Op mijn persoonlijke blog heb ik ondertussen niets geschreven. Mijn domeinnaam kon ik op een of andere manier bij G.oogle niet verlengen. (Ik kon niet inloggen voor de betaling, zo bijzonder). Nu is de domeinnaam gekocht door een of andere russische mijnheer. Snik, want die domeinnaam staat ook in mijn iPad gegraveerd. En stond echt overal. Dus ik heb tigduizend dingen aangepast. Zou nog 400 blogposts na moeten kijken of de 'interne linkjes' nog werken. Mooi klusje voor december.

Wat heb ik geleerd de afgelopen (twee) weken? Na een lang gesprek met mijn leidinggevende, heeft ze voor me geregeld dat mijn opleiding wordt doorgeschoven naar volgend jaar september. Dat voelde enorm als persoonlijk falen. Want IK als supervrouw zou dat er toch ook wel bij kunnen doen.....

Mijn frustratie zit hem voornamelijk in het niet voldoen aan mijn eigen (achterlijke *kucht*) hoge verwachtingen. Ziek zijn, of niet alles kunnen doen wat ik bedenk vind ik stom. Heb ik altijd al zo gevonden. 

Ik besef (ja, het duurde slechts 12 weken), dat ik teveel heb gegeven. Veel van mijn energie aan zaken/mensen/dingen die het niet verdienden. 
Ik leer nu om aan te geven dat ik soms (vaak) geen zin heb ik bezoek of telefoontjes. Gewoon omdat het beter is voor me. Ik weet dat ik leuk ben, haha, altijd een luisterend oor bied, dingen vaak van uit een ander perspectief zie en daardoor tot zinnige oplossingen kan komen, indien noodzakelijk. 

Mijn (normaal gesproken en hopelijk straks ook weer) hoge energie niveau is voor veel anderen 'aantrekkelijk'. Dat begrijp ik. Maar dan wel voor de zaken/mensen/dingen waar ik ook energie van krijg. En daar zit hem 'de kneep'. Want die grenzen heb ik nooit aangegeven. 

Zo, als je tot hier bent gekomen, hoop ik dat het nog een beetje te volgen is.... :) Gelukkig begrijp ik mezelf steeds beter. 

Klustechnisch hebben we nog maar weinig gedaan de afgelopen weken. Ook dat is goed. We zullen vast niet verkleumen van het winter. 
Ik heb wel een shawl gehaakt. Voor mezelf. Ik heb mijn eerste betalende klant in de wolwebwinkel. Tenminste.... ze heeft een bestelling geplaatst en gaat het overmaken. Ik heb garen besteld voor het haken van een vloerkleed. Ik ben aan het breien met viltgaren voor een paar sloffen (ook voor mezelf).

En het bloggen. Ik vind jullie reacties altijd heeeeeerlijk. Maar ik bedacht, ook al krijg ik die niet. Ook bloggen doe ik voornamelijk voor mezelf. Ben ik dan egoïstisch? Nou, misschien wel..... (Niemand hoeft mijn hersenspinsels te lezen).

Vinden jullie het leuk wanneer ik wat foto's plaats van klusprojecten, mijn brei/haakzaken en/of poes Semmie? (Ze is vandaag al weer 3 maanden, tsjonge jonge, wat een portret). 

Ik lees het graag. Fijne zondag. Wat heerlijk zeg, dat prachtige weer op 2 november.