Wat fijn zeg, alle bruikbare reacties op mijn vraag inzake het gesprek met de verzekeringsman en vrouw.
Ik was gisteren een beetje van de leg. 's Ochtends belde mijn vader me uit bed. Ik was net wakker na een erg woelige nacht. Ik sliep om 04.50 uur nog niet en was niet blij met alle geluiden die M. produceerde. Dus die is op zolder gaan liggen en vervolgens ben ik eindelijk in slaap gevallen. Mijn vader wilde even langskomen om te kijken of we alle materiaal hebben voor het stucen van de muur in de slaapkamer.
Dus ging ik gauw uit bed, douchen, aankleden en naar beneden. Samen met mijn vader een kop koffie gedronken. Voor hem gezocht naar een voordelige autoverzekering voor een bedrijfsauto. Materiaal bekeken, vrijwel alles in huis gelukkig.
De middag verliep anders dan verwacht. Ik was veel aan de telefoon. Afspraak maken met de tandarts, kapper en chiropractor. Er blijken 'tig' wervels scheef te staan in mijn rug en mijn nek. Ik ben benieuwd.
Dochter stuurde een berichtje dat de stadsbus vertraging had (er was een vrouw onwel geworden in de bus) en dat ze daardoor een trein later had. Ik berichtte terug dat ik haar helaas dan niet meer van het station kon halen. Vanwege de afspraak met de verzekeringsmensen.
Gelukkig vond ze het niet erg. Het voordeel van een grote dochter is dat ze met iets te eten en drinken naar boven ging. Oma zou haar halen voor het eten (samen met de poes) en ze mocht ook blijven slapen. (Vindt ze altijd leuk bij mijn ouders, volgens mij bijna leuker dan hier thuis haha, want hier 'moet' ze van alles).
Als eerste kwam de dame die mijn belangen behartigt. M. had een uurtje verlof opgenomen en was er ook op tijd. Vervolgens voegde ook de verzekeringsman zich bij ons. Ik had ondertussen al klotsende oksels. Echt zo niet mijn ding dit.
Ik dacht dat we wel in een uurtje klaar zouden zijn. Nou we waren ruim twee uur verder. We hadden een prima gesprek. Wel een blunder van het ziekenhuis. Die hadden een röntgenfoto van mijn borstkas uit 2006 gestuurd, in plaats van een foto van mijn enkel.
Toen ik moest vertellen welke klachten ik nog heb en waar ik het meeste last van heb moest ik ineens heel erg huilen. Dat vond ik erg vervelend.
Alle frustratie over het niet kunnen doen wat ik anders deed energietechnisch kwam eruit. Het onaffe huis omdat ik vrijwel niet kan klussen. Dochter uit logeren sturen in de herfstvakantie omdat we niets leuks konden gaan doen etc. etc.
Ze waren heel begripvol. Beide partijen. Volgende week wordt er weer een voorschotbedrag inzake het smartengeld overgemaakt. En nu komt het....
We mogen een offerte opvragen bij een 'klusjesman', voor het afmaken van alles wat nu nog binnenshuis gedaan moet worden. Alleen de 'manuren' hoor. Materiaalkosten heel begrijpelijk niet.
Wow.... ik kan het nog steeds niet geloven. Ik heb M. volgens mij al wel 10x gevraagd of ik het goed begrepen heb.
Volgende week krijgen we het rapport over wat er gisteren besproken is.
Hopelijk staat dit er dan ook zwart op wit. Wat zou dat fijn zijn zeg.
Een huis van binnen wat klaar is. Rust... Letterlijk en figuurlijk.
Dus duimen jullie nog één keer mee?
Ik was gisteren een beetje van de leg. 's Ochtends belde mijn vader me uit bed. Ik was net wakker na een erg woelige nacht. Ik sliep om 04.50 uur nog niet en was niet blij met alle geluiden die M. produceerde. Dus die is op zolder gaan liggen en vervolgens ben ik eindelijk in slaap gevallen. Mijn vader wilde even langskomen om te kijken of we alle materiaal hebben voor het stucen van de muur in de slaapkamer.
Dus ging ik gauw uit bed, douchen, aankleden en naar beneden. Samen met mijn vader een kop koffie gedronken. Voor hem gezocht naar een voordelige autoverzekering voor een bedrijfsauto. Materiaal bekeken, vrijwel alles in huis gelukkig.
De middag verliep anders dan verwacht. Ik was veel aan de telefoon. Afspraak maken met de tandarts, kapper en chiropractor. Er blijken 'tig' wervels scheef te staan in mijn rug en mijn nek. Ik ben benieuwd.
Dochter stuurde een berichtje dat de stadsbus vertraging had (er was een vrouw onwel geworden in de bus) en dat ze daardoor een trein later had. Ik berichtte terug dat ik haar helaas dan niet meer van het station kon halen. Vanwege de afspraak met de verzekeringsmensen.
Gelukkig vond ze het niet erg. Het voordeel van een grote dochter is dat ze met iets te eten en drinken naar boven ging. Oma zou haar halen voor het eten (samen met de poes) en ze mocht ook blijven slapen. (Vindt ze altijd leuk bij mijn ouders, volgens mij bijna leuker dan hier thuis haha, want hier 'moet' ze van alles).
Als eerste kwam de dame die mijn belangen behartigt. M. had een uurtje verlof opgenomen en was er ook op tijd. Vervolgens voegde ook de verzekeringsman zich bij ons. Ik had ondertussen al klotsende oksels. Echt zo niet mijn ding dit.
Ik dacht dat we wel in een uurtje klaar zouden zijn. Nou we waren ruim twee uur verder. We hadden een prima gesprek. Wel een blunder van het ziekenhuis. Die hadden een röntgenfoto van mijn borstkas uit 2006 gestuurd, in plaats van een foto van mijn enkel.
Toen ik moest vertellen welke klachten ik nog heb en waar ik het meeste last van heb moest ik ineens heel erg huilen. Dat vond ik erg vervelend.
Alle frustratie over het niet kunnen doen wat ik anders deed energietechnisch kwam eruit. Het onaffe huis omdat ik vrijwel niet kan klussen. Dochter uit logeren sturen in de herfstvakantie omdat we niets leuks konden gaan doen etc. etc.
Ze waren heel begripvol. Beide partijen. Volgende week wordt er weer een voorschotbedrag inzake het smartengeld overgemaakt. En nu komt het....
We mogen een offerte opvragen bij een 'klusjesman', voor het afmaken van alles wat nu nog binnenshuis gedaan moet worden. Alleen de 'manuren' hoor. Materiaalkosten heel begrijpelijk niet.
Wow.... ik kan het nog steeds niet geloven. Ik heb M. volgens mij al wel 10x gevraagd of ik het goed begrepen heb.
Volgende week krijgen we het rapport over wat er gisteren besproken is.
Hopelijk staat dit er dan ook zwart op wit. Wat zou dat fijn zijn zeg.
Een huis van binnen wat klaar is. Rust... Letterlijk en figuurlijk.
Dus duimen jullie nog één keer mee?
Dat klinkt als een "fijn" gesprek, hopelijk vertalen ze dit ook zo zwart op wit. Hoe vervelend ook, je huilbui, het geeft wel aan hoe hoog het je zit, de frustratie van wel willen, maar niet kunnen (fysiek of mentaal). Ik ken je niet, maar schat je door je verhalen, in als een niet piepen, doorgaan typ. Stoer, met een lolletje de angel uit de pijn halen, zoiets. Helemaal niet erg dat ze even achter dat maskertje hebben kunnen kijken.
BeantwoordenVerwijderenP.s. Jeej, klusjesman!
Heeeeeel erg jeej :) Ik stoer? Nou, misschien, een beetje.
VerwijderenHet lijkt een goed gesprek en wat positief dat er dingen toegezegd zijn. Logisch dat de emoties eruit komen, dat zal niemand vreemd vinden en bij zo'n gesprek is het goed om de emoties te tonen, hoe vervelend het voor jou zal zijn geweest. Duimen draaien dat op papier hetzelfde staat als wat er is toegezegd.
BeantwoordenVerwijderenWe duimen ons het ongans, haha.
VerwijderenWat een mooi cadeautje, krijg je eindelijk rust en ook leuk als het klaar is voor dat het tv programma langs komt.
BeantwoordenVerwijderenJa, dat is het eigenlijk wel he, een cadeautje. Ik denk dat we de slaapkamer in ieder geval afhebben voor de 12e.
VerwijderenTop geeft vast rust. Nu kan je meer concentreren op je herstel. Groet Ina
BeantwoordenVerwijderenJa, het geeft me zeker rust Ina. Ik merk dat ik me nu al 'lichter' voel.
VerwijderenMooie uitkomst! En dat huilen is heel begrijpelijk, heb ik ook op dat soort momenten Combinatie van zenuwen, stress en het oprakelen van al het heftige door erover te praten. Het is ook niet niks. En je hoeft niet altijd stoer te zijn. Het is ook best wel kut wat er is gebeurd.
BeantwoordenVerwijderenIk heb mijn supervrouwcape maar even aan de kapstok gehangen.
VerwijderenBen aan het duimen voor jullie!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel, wordt zeer gewaardeerd. Alle extra duimen helpen.
VerwijderenWow, dat is dan een geluk bij een ongeluk! En sterkte!
BeantwoordenVerwijderenDan zou de aanrijding toch nog ergens goed voor zijn :)
VerwijderenDie huilbui kwam precies op het goede moment! Maak je er niet druk over, het lucht lekker op. Heel fijn dat er een klusjesman mag komen. Zou je vader daar niet op in kunnen spelen? Zo help je elkaar helemaal of moet het economisch verantwoord worden..
BeantwoordenVerwijderenJa, het moet volgens mij wel economisch verantwoord worden. Ik wacht het schrijven nog even af. Gelukkig zijn we heel creatief.
Verwijderen