Vandaag ontvingen we de kaart inzake het overlijden. Natuurlijk moest ik een traantje wegpinken bij de tekst. Met name het gedeelte 'onze lieve en stoere pappa'.
Nu heb ik nog nooit echt nagedacht over mijn eigen uitvaart. Mede omdat ik altijd bang ben dat ik dan zoiets over mezelf 'afroep'. Ik weet dat ik gecremeerd wil worden. Koffie en thee met cake vind ik zo standaard. Daar zou ik wel graag iets anders voor willen. En de standaard rouwkaart vind ik helemaal niets.
Misschien moet ik dat maar eens vastleggen. Een soort van 'scenario'. Adressen zijn ook wel handig, wachtwoorden van sociale media sites en dergelijke. Hmmm.
Wie van jullie is al wel zo flink geweest om een en ander vast te leggen? En dan hopelijk niet omdat het einde in zicht is, maar 'gewoon' voor de rust en zekerheid.
Ik ga zo een mooie kaart kopen, of misschien wel maken voor de vrouw en kinderen die achterblijven. Zaterdag gaan we 'op condoleance'. Klinkt als een uitje, maar dat is het zeer zeker niet. De begrafenis vindt plaats in besloten kring. Dat begrijp ik.
Het voelt wel raar dat alles doorgaat. Mail van de zorgverzekering met een nieuwe polis. Ik heb gisteren al even telefonisch contact gehad inzake mijn eigen risico en de kosten voor de beugel van dochter. Morgen maar even wat berekeningen maken samen met M.
Vanavond gaat M. naar zijn ouders. Morgenvroeg brengt hij ze naar Schiphol. Ze gaan voor lange tijd naar mijn schoonzus. In die tijd mogen wij de auto lenen. Is wel fijn denk ik, na 3 maanden weer een auto voor de deur. We hebben ons prima gered hoor. Het is alleen wel een stukje gemak.
Nou, ik ga kijken of ik zo de somberheid vanwege het overlijden uit mijn hoofd kan krijgen door een stukje te fietsen. De poes merkt dat ik niet lekker in mijn vel zit. We hebben de hele ochtend al 'ruzie' met ons twee.
Vanavond met dochter maar even gezellig maken. Kachel aan, dekentjes op de bank, iets lekkers erbij en dokter Tinus kijken.
Nu heb ik nog nooit echt nagedacht over mijn eigen uitvaart. Mede omdat ik altijd bang ben dat ik dan zoiets over mezelf 'afroep'. Ik weet dat ik gecremeerd wil worden. Koffie en thee met cake vind ik zo standaard. Daar zou ik wel graag iets anders voor willen. En de standaard rouwkaart vind ik helemaal niets.
Misschien moet ik dat maar eens vastleggen. Een soort van 'scenario'. Adressen zijn ook wel handig, wachtwoorden van sociale media sites en dergelijke. Hmmm.
Wie van jullie is al wel zo flink geweest om een en ander vast te leggen? En dan hopelijk niet omdat het einde in zicht is, maar 'gewoon' voor de rust en zekerheid.
Ik ga zo een mooie kaart kopen, of misschien wel maken voor de vrouw en kinderen die achterblijven. Zaterdag gaan we 'op condoleance'. Klinkt als een uitje, maar dat is het zeer zeker niet. De begrafenis vindt plaats in besloten kring. Dat begrijp ik.
Het voelt wel raar dat alles doorgaat. Mail van de zorgverzekering met een nieuwe polis. Ik heb gisteren al even telefonisch contact gehad inzake mijn eigen risico en de kosten voor de beugel van dochter. Morgen maar even wat berekeningen maken samen met M.
Vanavond gaat M. naar zijn ouders. Morgenvroeg brengt hij ze naar Schiphol. Ze gaan voor lange tijd naar mijn schoonzus. In die tijd mogen wij de auto lenen. Is wel fijn denk ik, na 3 maanden weer een auto voor de deur. We hebben ons prima gered hoor. Het is alleen wel een stukje gemak.
Nou, ik ga kijken of ik zo de somberheid vanwege het overlijden uit mijn hoofd kan krijgen door een stukje te fietsen. De poes merkt dat ik niet lekker in mijn vel zit. We hebben de hele ochtend al 'ruzie' met ons twee.
Vanavond met dochter maar even gezellig maken. Kachel aan, dekentjes op de bank, iets lekkers erbij en dokter Tinus kijken.
Gecondoleerd.
BeantwoordenVerwijderenHeel lang geleden hebben mijn man en ik wat dingen opgekrabbeld op de laatste polis. Moeten we eens herzien, geloof dat ik het toen grappig vond als "highway to hell" gedraaid zou worden, we waren half melig bezig.
Gecondoleerd.
BeantwoordenVerwijderenIk wil er eigenlijk nog niet echt aan denken...
Zoals ik een aantal dagen geleden schreef zitten wij in eenzelfde situatie en dan denk je inderdaad na over je eigen sterfelijkheid. Nu ben je nog samen naar de voetbalwedstrijden van de zoons aan het kijken, samen op feestjes en je weet dat dit over niet al te lange tijd over is. Dan ga je bij jezelf na hoe jij het zou doen. Ik heb nu in elk geval al diep respect zoals het gezin zich aan het voorbereiden is. De kinderen worden geleerd om te koken, boodschappen samen doen om ook dit te leren en dan heb ik het nog maar over praktische zaken. Ja, er dient heel erg veel geregeld te worden. Veel sterkte nogmaals.
BeantwoordenVerwijderenAllereerst gecondoleerd, iemand verliezen doet altijd pijn.
BeantwoordenVerwijderenIk zou iedereen willen aanraden om er op z'n minst over na te denken over hoe je het voor jezelf/partner/kind wilt hebben en erover praten, hoe moeilijk ook. Mijn partner en ik hebben dit onderwerp besproken -meerdere keren-, want ook mensen en hun wensen kunnen veranderen. We hebben alles uitgezocht en geregeld. Toen hij dit jaar overleed, hoefde ik alleen maar het 'draaiboek' uit de la te halen. Het geeft rust als je in die omstandigheden er niet al teveel over na hoeft te denken. Bovendien kun je ook veel beter je grenzen bewaken in die dagen, want een overlijden is een emotioneel gebeuren en bijna alles kan, maar voor je het weet lopen de kosten onnodig hoog op (ook een belangrijk punt van aandacht). Ik ben nog altijd zo ontzettend blij dat we dit hebben gedaan en ook voor mezelf heb ik dingen op papier. Dus doen...
oen ik een paar jaar geleden ziek werd en eerst niet wist wat het was, hield ik serieus rekening met de mogelijkheid. Ik heb wel toen verteld wat ik wil en welke muziek ik mooi vind. Ook was het overlijden van mijn vader wat dat betreft een goed 'leermoment'. Ik heb lijstjes met wachtwoorden van alle bestanden en rekeningen. Dit omdat ik meestal de administratie doe en M. moet dan wel overal bijkunnen.
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte zaterdag, is heel ingrijpend denk ik.
Ik heb wel lijstjes met inlogcodes en wachtwoorden liggen. Verder niks op papier. Als ik eerlijk ben... Ik heb daar ook geen wensen in. Naar mijn mening is de begrafenis/crematie vooral voor de rouwverwerking voor de achterblijvers. Heb dan ook tegen mijn man en kinderen gezegd dat het mij niet uitmaakt maar dat ze vooral moeten doen waar zij zich fijn bij voelen en wat hun helpt bij het verdriet.
BeantwoordenVerwijderenNogmaals dat is zoals ik het zie voor mijzelf hoor. Ik heb een enorm respect voor de mensen die weten wat ze willen en duidelijke ideeen hebben hoe zo'n dag moet gaan.
Ingrid
Ik had/heb er ook nooit echt iets voor opgeschreven of zo. Vooral omdat ik er niet bij na wilde denken, want nog zo jong ... Nu besef ik helaas ook beter hoe kort het leven kan zijn, dus ik ben wel wat meer aan het denken over wat ik zou willen, maar bij ons zijn wat gebeurtenissen nog zo vers dat het even te moeilijk is. Over een paar maanden lukt het hopelijk.
BeantwoordenVerwijderenIik zou het moeten doen. Ik heb nl. aan de lijve ondervonden hoe het is om iemand (vader) heel plotseling te verliezen. Afgezien van al het verdriet loop je tegen veel zaken aan; pincodes die nergens te vinden zijn, inlogcodes internetsite, inlogcodes energiemaatschappij /telefoon abbonement/water/bank/ziektekostenverzekering enz. enz. We hebben zo'n gedoe gehad en zoveel onbegrip van 'offieciële' instanties. Alleen daarvoor zou ik het zelf ook op papier moeten zetten. Over hoe we de begrafenis zouden regelen hadden we als familie geen problemen mee, mijn vader hield niet van poespas en het moest zo goedkoop mogelijk naar zijn mening en daar hebben we ons aan gehouden. (behalve dan de steen op het graf, dat was moeders wens) Mondeling heb ik mijn gezin wel eens gezegd hoe ik het wil hebben en je hoopt dat tzt iedereen goed geluisterd heeft........
BeantwoordenVerwijderen