Pakkende titel van het boek van Dennis Storm. Weg ermee. Niet het boek zelf hoor, want dat leest heerlijk weg. Ik snap ook de schoonheid van minimalisme. De heerlijkheid van eenvoud en weinig, mooie ‘spullen’. In een volgend leven komt dat vast goed met mij :) Want nu, heb ik gewoon veeeeeeel spullen. M. is al een echte minimalist. En onze dochter ook. Zij het op kleding en schoenen na. In huis zijn er van die lades waar Dennis over schrijft. Vol met zooi, die er in feite niet in hoeft te liggen. Gisteren wilde ik pleisters pakken. Uiteindelijk vond ik ze in de uiterste hoek van de la. Onder twee rookmelders, die nodig opgehangen moeten worden. Vier lege kauwgomdoosjes, ontelbare rommeltjes die bij het opruimen van de keuken, door mij in de la geschoven zijn. De vloer van mijn kamertje is bezaaid met kleding. De kledingkast staat ergens anders en die is eigenlijk al vol. Want ik heb mijn zomerkleding uit de doos gehaald, maar mijn winterkleding nog niet opgeborgen....