Behandeld als een crimineel op La Guardia airport

Ja, ik leef nog hoor. En de beloofde foto's van de metrokunst komen binnenkort.
Na een mini -New York dip- vanwege onze vermoeidheid, de drukte, warmte, het vele lopen, het k-appartement, met nog k-er bed, de onaardige mensen in het algemeen, de mega hoeveelheid toeristen etc- telden we onze zegeningen in de jacuzzi op het dakterras.

De poes in het appartement was wel lief.

Onze verwachtingen van de vakantie waren wellicht wat te hoog gesteld. 
We waren moe van het vele 'moeten' zien, omdat we maar zo kort in New York zouden zijn. Toen besloten we dat het niet erg was om gewoonweg, niet alles gezien te hebben of gedaan. 

Op woensdag, de heetste dag van dit jaar tot nu toe, zijn we heerlijk naar het strand geweest. Bij Rockaway Park. Natuurlijk zouden we dat op elke willekeurige strandvakantie kunnen doen, aan zee zijn. 
Het was er heerlijk. Verkoelende wind, hoge golven om in te duiken. 
Een mengelmoes aan culturen, geluiden en indrukken.

Dochter met een stukje pizza tussen haar tanden :)

M. regelde een megapizza die we op het strand opaten. We 
waren getuige van een arrestatie door de NYPD van een aantal 'ruige' strandgasten. 
Om 18.00 uur moest iedereen de zee uit vanwege de hoge vloedgolven.
Met zand overal stapten we weer in de metro.

Aangekomen bij het appartement, waren we alledrie blij dat we de koffers in konden pakken. Nog één nacht in de hitte, het lawaai en de goorheid. Heerlijk.

De volgende dag regende het. We hadden om 11.00 uur een taxi besteld.
We vlogen pas om 14.45 uur, maar we wilden graag weg bij het appartement.

Bij de 'security check' gingen ze met zo'n stripje over mijn handen. Bleek ik een gevaarlijke stof aan mijn handen te hebben. Moest ik direct apart staan van M. en dochter. Moesten we wachten tot iemand met ons door de rest van de controle ging. Mijn tassen en schoenen mochten niet eens in een bak door de scanner maar zo op de lopende band.

Mijn tassen en schoenen werden ook op 'gevaarlijke stoffen' gecontroleerd. Bleek er helemaal niets te zijn. Nee, duh, dat had ik ook wel kunnen vertellen. Tsjonge jonge. Ik snap dat ze streng moeten zijn met controles en mogelijke risico's. Maar nog niet eens een 'excuses voor het ongemak' en fijne reis verder. 
Echt, vreselijk.

Ach, toen werd het ook nog eens noodweer en mocht onze vervolgvlucht niet vertrekken. Drie uur later gelukkig wel en zo kwamen we laat op de avond aan bij de zus en ouders van M. In een hele gave huurauto 'by the way'. 

Er stond nog een tomatensoepje voor ons klaar. Na ons relaas te hebben gedaan van het gore appartement en de vlucht, bewonderden we het nieuwe huis van de zus van M. Ze heeft het huis vorig jaar laten bouwen en het is echt mega groot en gaaf.

Afgelopen nacht heb ik heerlijk geslapen en besefte ik pas hoe moe ik eigenlijk ben. Vandaag hebben we rustig aan gedaan. Ik heb voor iedereen gekookt vanavond. Heerlijk pasta met tonijn en pesto, met een grote salade en flink wat rauwkost.

Bij de plaatselijke supermarkt heb ik gave garens gekocht. En breinaalden maat 25. Het begin van een kleurrijke sjaal staat al weer op de pennen.

Morgen gaan we met de hele familie naar Ann Arbor. Mijn schoonmoeder kan door vergroeide voeten helaas bijna niet meer lopen. Maar ze wil er wel graag even uit met zijn allen. 

Dus ik ben dankbaar voor de ervaring van New York. Ik hoef er voorlopig niet meer naar toe. (al zal het wel moeten voor de terugvlucht haha). De rest van deze vakantie gaan we doen wat we belangrijk vinden. Lekker ontspannen. En genieten van het samenzijn met familie.