Kijk eens wat ik tijdens het opruimen terug vond.
Het origineel van mijn werkboek voor de eerste workshop die ik in 2008 gaf.
Creatief visualiseren. Toen had ik nog de domeinnaam maak er iets leuks van punt nl. De prijs voor de workshop was toen ook al 25 euro :) Dus van inflatie geen sprake.
Op 2 februari geven we onze eerste workshop (en wie weet direct ook de laatste hahaha) bij ons thuis. Het staat omschreven als ‘Visionboard’ maar in feite is het gewoonweg creatief visualiseren.
Voor wie geen idee heeft. Het is de ‘techniek’ om met behulp van je verbeelding, datgene tot stand te brengen, dat je wilt in je leven. Een visionboard (of schatkaart) is daarbij dus een hulpmiddel.
Nou tot zover weer de #sluikreclame hoor. Mocht je iemand kennen voor wie het wat is, laat het mij weten.
Ik ga in mijn huissetje. Marie Kondo bewonderen op N.etflix. M. heeft de helft van mijn sokken al opgeborgen op de japanse wijze. Ik ben er nog niet helemaal aan toe. Op Instagram ontdekte ik een aantal accounts die foto’s maken van hun perfect gevouwen, shirts, broeken etcetera. Die dan allemaal netjes in bakken in de kast staan. Dus... ik vind daar wat van. Ik voel een soort van afgunst om mijn leven ook zo goed voor elkaar te hebben. En tegelijkertijd een soort van weerstand. Echt erg bijzonder. Ik heb zoveel dingen die ‘joy sparken’.
Het origineel van mijn werkboek voor de eerste workshop die ik in 2008 gaf.
Creatief visualiseren. Toen had ik nog de domeinnaam maak er iets leuks van punt nl. De prijs voor de workshop was toen ook al 25 euro :) Dus van inflatie geen sprake.
Op 2 februari geven we onze eerste workshop (en wie weet direct ook de laatste hahaha) bij ons thuis. Het staat omschreven als ‘Visionboard’ maar in feite is het gewoonweg creatief visualiseren.
Voor wie geen idee heeft. Het is de ‘techniek’ om met behulp van je verbeelding, datgene tot stand te brengen, dat je wilt in je leven. Een visionboard (of schatkaart) is daarbij dus een hulpmiddel.
Nou tot zover weer de #sluikreclame hoor. Mocht je iemand kennen voor wie het wat is, laat het mij weten.
Ik ga in mijn huissetje. Marie Kondo bewonderen op N.etflix. M. heeft de helft van mijn sokken al opgeborgen op de japanse wijze. Ik ben er nog niet helemaal aan toe. Op Instagram ontdekte ik een aantal accounts die foto’s maken van hun perfect gevouwen, shirts, broeken etcetera. Die dan allemaal netjes in bakken in de kast staan. Dus... ik vind daar wat van. Ik voel een soort van afgunst om mijn leven ook zo goed voor elkaar te hebben. En tegelijkertijd een soort van weerstand. Echt erg bijzonder. Ik heb zoveel dingen die ‘joy sparken’.
Brrr..., Marie Kondo. Heb ooit haar boek gelezen en voelde heel erg veel weerstand. Lang nagedacht over waar dit toch aan lag. Ik vind het zelf ook heerlijk als alles om mij heen lekker opgeruimd is, maar Marie maakt er in mijn ogen een enorme uiterlijke schijn van. Alsof je leven op rolletjes loopt, door rolletjes van je shirts te maken. Alsof je pas echt gelukkig kan zijn als je sokken dat ook zijn (en je ze dus niet in elkaar rolt). Mijn geluksgevoel ligt toch echt een laag dieper dan dat. Dus ik snap die weerstand die je voelt erg goed :).
BeantwoordenVerwijderenMijn sokken worden door M tegenwoordig a la Konmari in de la gelegd hahaha. Maar voor de rest wil het nog niet zo lukken met opruimen.
Verwijderen