Rijk in Groningen

Na een 'lichte identiteitscrisis' vanwege de bijzondere sollicitatie, ging het leven van alledag hier weer verder. Ik werk bijna weer hele dagen (4 x 6 uren) en ben met het reizen met openbaar vervoer wel een uur extra aan tijd kwijt per dag. Uiteraard ben ik blij dat M. werk heeft al gun ik mijzelf zeker mijn paarse Panda terug qua reizen. Maargoed, hij zou ruim 1,5 uur enkele reis onderweg zijn en ik 'maar' 1 uur (fiets-trein-bus-lopen).

Uiteraard zou een extra auto heeeeel fijn zijn. M. wil echt heel erg graag een blauwe Mini. Vlak voor onze verhuizing in 2014 maakten wij al een keer een proefrit (<- filmpje van 57 seconden, oh yeah, happy faces, voor het ongeluk, alle klussen en overige huisperikelen aan).
Maar, even afwachten nog of hij een verlenging van zijn contract krijgt.

Ondertussen is het hier een ongeregeld zootje in huis. Onze schuurdeur was gedeeltelijk verrot. Na lang plussen en minnen besloten we het goede gedeelte opnieuw te gebruiken. Daar heb ik mij op uitgeleefd met kneedbaar hout, schuurpapier, grondverf, nog meer houtvuller, superstevige buitenlak op waterbasis. Allemaal in de spaarzame avonduren, zonnige weekenden en op mijn vrije vrijdagen.

De deur werd vanmorgen bijna de reden van een echtscheiding hier in huize rijke wijf. We zijn niet getrouwd, maar anders echt waar... Want naast de schuurdeur, hebben we ook nog project voortuin. Samen met de buren gaan we voor een andere heg, 3 leibomen en gelijke bodembedekking. Dat hield in dat er wel het een en ander moest gebeuren met de huidige inrichting.

Gisteren in de stromende regen kwam mijn vader voor het afvoeren van keien en rood grind. In de megatuin van mijn ouders krijgt dat weer een goede plek. 's Avonds waren M. en ik werkelijk 'lulletje lampekatoen' zoals onze uitdrukking is wanneer we weinig fut meer hebben. 

Vanmorgen zou ik verder met de schuurdeur en kregen M. en ik een woordenwisseling over de afwerklatten. Iets met verkeerde verstekken en ongelijke diktes. Ik was heel onaardig. Hij gelukkig ook. Toen heb ik mij omgekleed en ben naar de stad gegaan. Alleen. Lekker naar het Groninger Museum. Er is een tentoonstelling genaamd Rijk in Groningen. Over de pracht en praal van de Groninger Borgen. Ik voelde mij e n o r m schuldig dat ik hem met het klussen liet zitten. Vooral toen ik een prachtig beschilderd plafond zag haha. Ik heb iets van 1,5 uur rondgelopen en toen wilde ik graag weer naar huis hoor.

Ik heb uiteraard nog geholpen en de deur kan er morgen in. Bij het musuem kocht ik een kaart, waar ik een boekje van maakte. Ik vond op straat een gouden oorbel, die lijkt op een luchtballon (zie de linkerhoek van het blad).

Onder het genot van een cappuccinootje in onze 'kale tuin' hebben we allebei sorry gezegd. En ze leefden nog lang en gelukkig :)