Tweede paasdag vanuit de trein

Zo, vier droptoffee's verder. Het is net schoolreisje, alle vreterij al op voordat we goed en wel zijn vertrokken. We zijn namelijk onderweg van mijn schoonouders terug naar huis. Met de trein, want we hebben onze weekendvrij abonnementen toch nog steeds (zouden we opzeggen, maar blijken toch nog wel handig).

Afgelopen week viel in de categorie 'niet om over naar huis te schrijven'. Vrijdagavond na een middag winkelen naar de woonbeurs + zaterdag een plafond schilderen bleek een slechte combi te zijn. Op zondag was het al 'ballentent' met hoe ik me voelde. Nou, het kon nog slechter op maandag.

Gelukkig kon ik op woensdag tussendoor bij de chiropractor terecht.

Hij verloste mij van verkrampte spieren en zo rond vrijdagmiddag was ik er weer. Na 4 maanden 'afwezigheid' werd ik ook spontaan weer ongesteld. Echt een feestweek zeg maar :)) 

Gisteren vierden we de verjaardagen van neefje en nichtje en daarna gingen we verder op pad. We keken Miljoenenjacht, lachten heel wat af, maakten de kermisbedjes op, hadden een brakke nacht, want de onderbuurman bedacht vanaf 23.00 uur dat hij best nog wel de radio heel hard kon zetten.

Vanmiddag aten we een paasbrunch. Cappuccinootje met wat choco eitjes en toen vonden we het wel weer tijd om te gaan. Nu zit ik met twee heeeeeeel zemelig pratende dames in de eerste klas. Man en dochter zitten in de aangrenzende tweede klas. Mijn abonnement heb ik namelijk omgezet, hun bij abonnementen kan ik niet aanpassen. Wel opzeggen en nieuwe aanvragen #heellogisch Zometeen maar mijn koptelefoon op. Nog 2,5 uur te gaan.

Of ik dan ook nog leuk nieuws heb. Jawel... We kregen afgelopen vrijdag na 4 weken wachten een nieuw raam in de woonkamer. (De andere was per ongeluk een barst ingeslagen bij het terugplaatsen, gelukkig niet door ons). Bleek helaas wel een verkeerde kleur glas..... Ach joh, wachten we nog een aantal weken voordat we alles af kunnen werken de de jaloezie weer op kunnen hangen :))

Dinsdag komt er iemand voor het vervangen van de dakgoot en de ramen van het dakkapel. En op 11 april wordt e i n d e l i j k de cementsluier van de wituitgeslagen gevel verwijderd (ontstaan door het opnieuw voegen van de gevel in november vorig jaar). Geduld is een hele schone zaak.

Maar hé, in het kader van alle geweld in de afgelopen dagen zijn dit natuurlijk dingen die verder nergens over gaan. Ik las vanmorgen over de aanslag in het kinderpretpark in Pakistan. Absurd. Dus ben ik blij dat ik de luxe heb om te gaan en staan waar ik wil. Lieve man, dochter, ouders, schoonouders, zusje, zwager, neefje, nichtje en overige familie. Gezond, voorzien van een dak (met zonnepanelen :)) boven ons hoofd, drinkwater uit de kraan, goede oren om alles te kunnen horen en een blog om bevindingen van mij af te kunnen schrijven. #countyourblessings