Toen vanmorgen om 5.50 uur de wekker ging, was ik lichtelijk geschokt. Wat een overgang zeg, van heerlijk ontspannen op vakantie naar 'terug naar de realiteit'. Het kostte me iets meer moeite dan anders om mijn hersens bij elkaar te krijgen. Tas met 'werkspullen' lees pasjes en sleutels had ik gelukkig al klaarstaan.
Om 7.40 uur was ik op mijn werk. Uiteraard wilden mijn collega's weten hoe het was in Turijn. Om 8.30 uur had ik mijn eerste afspraak. De ochtend verliep wat vreemd en hectisch. Ik had beloofd om vandaag de cijfers voor een kwartaalrapportage aan te leveren. Voor mijn vakantie had ik een turbo uitleg gehad, over hoe ik de aantallen uit een systeem kon halen.
Aangezien M. vanavond een wedstrijd heeft en dochter voor een verjaardag naar een klimhal was, wilde ik 'iets' langer doorwerken.
Na het doorspitten van ruim een week mail en daar de meest dringende zaken uit verwerkt te hebben, zette ik mij aan het excelbestand.
Tsjonge jonge. Korte termijn geheugen, want ik wist niet meer hoe ik de benodigde cijfers/aantallen uit het systeem kon halen.
Om 17.20 uur kreeg ik een ingeving. Ik vond de aantallen zeg maar in een soort van ruwe versie en telde ze op. Helemaal trots op mezelf, want zo kon ik mijn belofte nakomen.
Door het invoegen van gegevens van een nieuwe medewerkster, klopten de 'sommen' in excel niet meer. Toen ik dacht dat ik wist hoe ik dat aan kon passen ging het mis met mijn bestand. Ik had keurig een mapje aangemaakt. Dus ik dacht, laat ik dit bestand afsluiten, de wijzigingen niet opslaan en opnieuw openen. Aaaaaaaargh, bleek ik alleen een nieuwe map te hebben gemaakt en nooit mijn originele document te hebben opgeslagen.
Volgens mij was ik zowat paars. Want het was ondertussen 18.19 uur. Alle mogelijkheden nagegaan, of ik toch niet stiekem ergens nog een kopietje kon vinden. Maar helaas.
Lichtelijk gefrustreerd mailde ik mijn grote baas. Dat hij helaas nog 1 dag op het bestand moet wachten. Plus dat ik morgen een uurtje later kom (en ik denk wel 1,5 uur eerder wegga haha).
Ik bedacht toen ik naar huis reed, dat ik weinig van veel dingen weet. Tot nu toe heb ik me daar altijd mee gered. Heb ik zelfs deze baan gekregen. Af en toe denk ik wel eens, straks krijgen ze door dat ik vaak maar doe alsof ik verstand van dingen heb. Het is niet dat ik mezelf dom vind hoor. Alleen van basiszaken zoals excel en daar berekeningen in maken, daar weet ik dus vrijwel niets van.
Invullen van tabelletjes waar de berekeningen al in staan, gaat me prima af trouwens. Mezelf rijk rekenen ook. En, ik ben heeeeel sociaal. Ach, zolang ik me red met mijn 'weinig van veel' hou ik het maar zo.
Ben jij een weinig van veel, of veel van weinig type?
Om 7.40 uur was ik op mijn werk. Uiteraard wilden mijn collega's weten hoe het was in Turijn. Om 8.30 uur had ik mijn eerste afspraak. De ochtend verliep wat vreemd en hectisch. Ik had beloofd om vandaag de cijfers voor een kwartaalrapportage aan te leveren. Voor mijn vakantie had ik een turbo uitleg gehad, over hoe ik de aantallen uit een systeem kon halen.
Aangezien M. vanavond een wedstrijd heeft en dochter voor een verjaardag naar een klimhal was, wilde ik 'iets' langer doorwerken.
Na het doorspitten van ruim een week mail en daar de meest dringende zaken uit verwerkt te hebben, zette ik mij aan het excelbestand.
Tsjonge jonge. Korte termijn geheugen, want ik wist niet meer hoe ik de benodigde cijfers/aantallen uit het systeem kon halen.
Om 17.20 uur kreeg ik een ingeving. Ik vond de aantallen zeg maar in een soort van ruwe versie en telde ze op. Helemaal trots op mezelf, want zo kon ik mijn belofte nakomen.
Door het invoegen van gegevens van een nieuwe medewerkster, klopten de 'sommen' in excel niet meer. Toen ik dacht dat ik wist hoe ik dat aan kon passen ging het mis met mijn bestand. Ik had keurig een mapje aangemaakt. Dus ik dacht, laat ik dit bestand afsluiten, de wijzigingen niet opslaan en opnieuw openen. Aaaaaaaargh, bleek ik alleen een nieuwe map te hebben gemaakt en nooit mijn originele document te hebben opgeslagen.
Volgens mij was ik zowat paars. Want het was ondertussen 18.19 uur. Alle mogelijkheden nagegaan, of ik toch niet stiekem ergens nog een kopietje kon vinden. Maar helaas.
Lichtelijk gefrustreerd mailde ik mijn grote baas. Dat hij helaas nog 1 dag op het bestand moet wachten. Plus dat ik morgen een uurtje later kom (en ik denk wel 1,5 uur eerder wegga haha).
Ik bedacht toen ik naar huis reed, dat ik weinig van veel dingen weet. Tot nu toe heb ik me daar altijd mee gered. Heb ik zelfs deze baan gekregen. Af en toe denk ik wel eens, straks krijgen ze door dat ik vaak maar doe alsof ik verstand van dingen heb. Het is niet dat ik mezelf dom vind hoor. Alleen van basiszaken zoals excel en daar berekeningen in maken, daar weet ik dus vrijwel niets van.
Invullen van tabelletjes waar de berekeningen al in staan, gaat me prima af trouwens. Mezelf rijk rekenen ook. En, ik ben heeeeel sociaal. Ach, zolang ik me red met mijn 'weinig van veel' hou ik het maar zo.
Ben jij een weinig van veel, of veel van weinig type?
Ligt eraan. Door leeftijd en interesses wel brede kennis van van alles en nog wat merk ik ook altijd met kwisjes.
BeantwoordenVerwijderenDe laatste jaren van mijn werk was ik goed in sommige dingen in Photoshop en Adobe Indesign, dat zijn zulke veelzijdige programma's dat je vaak maar delen ervan gebruikt.
Oh handig, Photoshop en Indesign zou ik ook nog graag willen leren. Staan erbij op de (megalange) verlanglijst.
VerwijderenIk ben een supergeneralist. Ik weet en kan veel. Nadeel is dat ik niet ergens in uitblink en ook geen passie heb. Wat ik aanpak doe ik gedegen.
BeantwoordenVerwijderenSupergeneralist, mooi woord. Ja, vind je dat een nadeel, nergen in uitblinken? En geen passie? Nou, vast toch wel voor iets?
VerwijderenAbsoluut. Ik had vaak op mijn werk het gevoel: ik kan nu elk moment door de mand vallen. Niet bij al mijn werk, maar ...
BeantwoordenVerwijderenNu ik geen werk heb is het aan de ene kant lastig, want het maakt het werk vinden een stuk lastiger, omdat ik in geen enkele sector jaren werkervaring heb. Ja, administratief komt het dichtst in de buurt, maar niet genoeg om tussen de soms duizenden sollicitanten uit te komen. Dus nu probeer ik het maar te omarmen, en mijn eigen pad te maken. Is soms ook leuk ;-)
@Jantine ja, een eigen pad, lijkt me heerlijk. Ook al biedt dat ook de nodige uitdagingen waarschijnlijk. Elke ochtend prijs ik me dankbaar voor mijn werk en mijn goede werkgever. Al kan ik me heeeeeel veel dingen voorstellen die ik liever zou doen in de uren die ik werk :) Maargoed, ik weet waarvoor ik het doe.
VerwijderenEn wat je schrijft, administratief is vrij algemeen. Opvallen met solliciteren is een kunst. Daar ben ik schijnbaar wel goed in :) Mocht je willen dat ik bv een keer naar je cv of brief kijk, mail me dan gerust.