Enerverend dagje vandaag. Bedrijfsarts, lunch op mijn werk, fysio en vanavond nog een afspraak. 'Iets' te veel van het goede. Wanneer leer ik het nou eens? :) Maar ik leef nog hoor... Over 4 weken een nieuwe afspraak bij de bedrijfsarts. Mocht ik me in de tussentijd goed genoeg voelen om (geleidelijk) weer aan het werk te gaan dan mag dat.
Naar mijn werk was een beetje raar. Wel goed om er na bijna 4 weken te zijn. Wel energieslurpend, omdat ik me stoerder voor deed dan ik me voelde. Ik heb niet gehuild, dat was voor mezelf al een hele overwinning. En ja, het is druk, heeeeel druk, maar ik heb het verantwoordelijkheidsgevoel daarover maar van me af gezet.
Fysio heeft nu mijn nek 'in de tape gezet'. Voet is tapevrij. Restricties op het gebied van tillen, computeren, haken, breien en lezen. Nou het eerste is niet erg. Al het andere wel.
Mijn energie is wisselend. Mijn emoties gelukkig weer wat onder controle. Ik neem sinds vorige week tabletten tegen overgangsklachten. De fysiotherapeute gaf aan dat ze een bepaalde berusting bij mij bespeurde. Ik heb gemerkt dat het sneller dan snel willen mijn herstel belemmert. Dat is natuurlijk niet handig.
(Duhhh).
Vorige week heb ik bezoek wat zou komen afgezegd. Voelde niet leuk, want ik heb de vriendin in kwestie al lang niet gezien. Maar ook daarin moet ik duidelijker mijn grenzen stellen en aangeven. Want ik vind dat ik wel gezellig moet zijn/doen. En bij bezoek krijg ik al snel de neiging om nog 'even' het huis te stofzuigen en het liefst ook nog wat bijzonders bij de thee te serveren. De vriendin om wie het gaat zou dit allemaal niet van mij verwachten hoor, helemaal niet. Ik stel zelf zulke hoge eisen, aan mezelf en het huis, aan het aandacht hebben voor een ander.
Dus naast rust is het tijd om eens in gesprek te gaan met die veeleisende 'troela' die in mij huist. Misschien kan ze in de schuur gaan wonen haha. Of helemaal vertrekken. Zonder gein. De tijd die ik nu heb ga ik wel nuttig besteden. Kijken hoe ik met minder 'moeten' toe kan. Meer genieten van wat er nu allemaal (al) is.
Zaterdag stond mijn moeder op een hobbymarkt. Samen met dochter zijn we daar 's middags naar toe gegaan, op de fiets. Gezellig met zijn tweetjes. Bijna 20 km gefietst. Ondertussen had M. een begin gemaakt met de schuur op te ruimen.
Allemaal kleine dingen, waar we alledrie gelukkig van worden. Dat is wat ik wil zijn, gelukkig. En gezond natuurlijk.
Vermoedelijk de komende tijd wat minder blogjes. Tenzij er hier ineens allemaal wonderen gebeuren, dan laat ik dat weten.
Naar mijn werk was een beetje raar. Wel goed om er na bijna 4 weken te zijn. Wel energieslurpend, omdat ik me stoerder voor deed dan ik me voelde. Ik heb niet gehuild, dat was voor mezelf al een hele overwinning. En ja, het is druk, heeeeel druk, maar ik heb het verantwoordelijkheidsgevoel daarover maar van me af gezet.
Fysio heeft nu mijn nek 'in de tape gezet'. Voet is tapevrij. Restricties op het gebied van tillen, computeren, haken, breien en lezen. Nou het eerste is niet erg. Al het andere wel.
Mijn energie is wisselend. Mijn emoties gelukkig weer wat onder controle. Ik neem sinds vorige week tabletten tegen overgangsklachten. De fysiotherapeute gaf aan dat ze een bepaalde berusting bij mij bespeurde. Ik heb gemerkt dat het sneller dan snel willen mijn herstel belemmert. Dat is natuurlijk niet handig.
(Duhhh).
Vorige week heb ik bezoek wat zou komen afgezegd. Voelde niet leuk, want ik heb de vriendin in kwestie al lang niet gezien. Maar ook daarin moet ik duidelijker mijn grenzen stellen en aangeven. Want ik vind dat ik wel gezellig moet zijn/doen. En bij bezoek krijg ik al snel de neiging om nog 'even' het huis te stofzuigen en het liefst ook nog wat bijzonders bij de thee te serveren. De vriendin om wie het gaat zou dit allemaal niet van mij verwachten hoor, helemaal niet. Ik stel zelf zulke hoge eisen, aan mezelf en het huis, aan het aandacht hebben voor een ander.
Dus naast rust is het tijd om eens in gesprek te gaan met die veeleisende 'troela' die in mij huist. Misschien kan ze in de schuur gaan wonen haha. Of helemaal vertrekken. Zonder gein. De tijd die ik nu heb ga ik wel nuttig besteden. Kijken hoe ik met minder 'moeten' toe kan. Meer genieten van wat er nu allemaal (al) is.
Zaterdag stond mijn moeder op een hobbymarkt. Samen met dochter zijn we daar 's middags naar toe gegaan, op de fiets. Gezellig met zijn tweetjes. Bijna 20 km gefietst. Ondertussen had M. een begin gemaakt met de schuur op te ruimen.
Allemaal kleine dingen, waar we alledrie gelukkig van worden. Dat is wat ik wil zijn, gelukkig. En gezond natuurlijk.
Vermoedelijk de komende tijd wat minder blogjes. Tenzij er hier ineens allemaal wonderen gebeuren, dan laat ik dat weten.
Hoe herkenbaar, ik ben het wijf dat altijd 100 dingen wil doen. Maar ik geeft nu mijn doel prioriteit. Dat heeft moeite gekost. Zelfs nu ik in de WW zit weet ik mijn dagen vol te plempen. Met gemak dus.
BeantwoordenVerwijderen