Vandaag op mijn 'drukke' agenda, wel twee dingen. Een bezoek aan de fysiotherapeute en aan het autoschadeherstelbedrijf.
De tape die ik maandag om mijn voet had gekregen mocht ik vanmorgen gelukkig verwijderen. Ik had toch jeuk. De wonderpleister had er voor gezorgd dat ik gisteren iets te overmoedig was. Nou ja, overmoedig. Volgens de fysiotherapeute had ik de voet wel te veel belast. De pijn die ik nog voel, komt van verrekte banden. Voor de rest was ze tevreden. Nog een week rust. Echt, aaaaargghhhh. Voor degenen die hier regelmatig lezen, jullie kunnen je hopelijk indenken hoe lastig ik het vind om te zitten. Natuurlijk kan ik lezen, op mijn iPad of mobiel en haken of breien. Dat vind ik ook allemaal superleuk. Maar niet nu. Ik kan het slecht uitleggen, maar ik word echt verdrietig van het verplichte rusten.
Na de fysio door naar het herstelbedrijf. Ik moest een formulier ondertekenen. Mijn autootje gaat naar de sloop. Via de sloop krijg ik 100 euro. Dat wordt morgen thuisbezorgd door iemand van het herstelbedrijf, (wat een service) samen met het vrijwaringsbewijs. Mijn auto stond er nog. Ik heb wat foto's gemaakt. Voor het 'verwerkingsproces'. Want ik weet dat ik verder niets ernstigs heb (gelukkig maar), toch ben ik zo emotioneel instabiel als ik weet niet wat.
Bij de post zat een nieuw schadeformulier. Deze komt van mijn werk. Ze willen kijken of ze mijn loon/ziektekosten op de verzekering van de tegenpartij kunnen verhalen. Zal me er morgen toe zetten om dat in te vullen.
Ook twee kaarten. Een schattige, met lieve poesjes, van mijn collega's.
En een confronterende. Van mijn vriendin. Een soort krant voorkant, met daarin de foto van mijn auto, met mij erin en het ambulance personeel ervoor. De ambulance op de achtergrond. Heel goed en lief bedoeld hoor. Het kwam alleen wel heel erg 'binnen'.
Dus ik laat de tranen maar stromen vandaag. Zal wel ergens goed voor zijn. Al moet ik nog ontdekken waarvoor.
De tape die ik maandag om mijn voet had gekregen mocht ik vanmorgen gelukkig verwijderen. Ik had toch jeuk. De wonderpleister had er voor gezorgd dat ik gisteren iets te overmoedig was. Nou ja, overmoedig. Volgens de fysiotherapeute had ik de voet wel te veel belast. De pijn die ik nog voel, komt van verrekte banden. Voor de rest was ze tevreden. Nog een week rust. Echt, aaaaargghhhh. Voor degenen die hier regelmatig lezen, jullie kunnen je hopelijk indenken hoe lastig ik het vind om te zitten. Natuurlijk kan ik lezen, op mijn iPad of mobiel en haken of breien. Dat vind ik ook allemaal superleuk. Maar niet nu. Ik kan het slecht uitleggen, maar ik word echt verdrietig van het verplichte rusten.
Na de fysio door naar het herstelbedrijf. Ik moest een formulier ondertekenen. Mijn autootje gaat naar de sloop. Via de sloop krijg ik 100 euro. Dat wordt morgen thuisbezorgd door iemand van het herstelbedrijf, (wat een service) samen met het vrijwaringsbewijs. Mijn auto stond er nog. Ik heb wat foto's gemaakt. Voor het 'verwerkingsproces'. Want ik weet dat ik verder niets ernstigs heb (gelukkig maar), toch ben ik zo emotioneel instabiel als ik weet niet wat.
Bij de post zat een nieuw schadeformulier. Deze komt van mijn werk. Ze willen kijken of ze mijn loon/ziektekosten op de verzekering van de tegenpartij kunnen verhalen. Zal me er morgen toe zetten om dat in te vullen.
Ook twee kaarten. Een schattige, met lieve poesjes, van mijn collega's.
En een confronterende. Van mijn vriendin. Een soort krant voorkant, met daarin de foto van mijn auto, met mij erin en het ambulance personeel ervoor. De ambulance op de achtergrond. Heel goed en lief bedoeld hoor. Het kwam alleen wel heel erg 'binnen'.
Dus ik laat de tranen maar stromen vandaag. Zal wel ergens goed voor zijn. Al moet ik nog ontdekken waarvoor.
Allejezus, ik heb even iets niet meegekregen tijdens mijn vakantie. Ik moest even terug lezen. Het klinkt vast niet goed in jouw oren maar ik ben zo blij dat je "alleen maar" een gekneusde enkel hebt en niet in het ziekenhuis ligt.
BeantwoordenVerwijderenUit ervaring weet ik dat het niet zo voelt, het is behoorlijk aangrijpend, een aanrijding. Veel sterkte met alles.
Mijn fysio plakt mij sinds kort ook bij elkaar met tape om te voorkomen dat ik klachten krijg en het zijn inderdaad wonderpleisters. Het zit veel fijner dan bandages of een brace maar hier ook.... jeuk-jeuk-jeuk in het begin.
Zorg goed voor jezelf hoor!
Sterkte met het (psychische!) herstel... Ik hoor het vaker om me heen: het herstel wordt echt onderschat. En dan vooral wat het meemaken van zoiets heftigs emotioneel met je doet. Inderdaad, lekker laten stromen die tranen!
BeantwoordenVerwijderenDie hele boem-is-ho-actie heeft behoorlijk wat impact en als je dan ook nog eens moet zitten terwijl je eigenlijk altijd een druk baasje bent (ik vraag me wel eens af waar je al die energie vandaan haalt: jaloers haha) dan is dat al helemaal een tegenvaller. Dan die hele papierwinkel nog, afscheid nemen van je autootje ... doosje tissues is dan geen overbodige luxe!
BeantwoordenVerwijderenHopelijk is het vandaag beter! En anders maar gewoon de ruimte geven, je hebt best een klap gehad, daar mag je ook echt wel even tijd voor nemen om eroverheen te komen.
BeantwoordenVerwijderen