Afgelopen vrijdag heb ik iemand ontmoet die ik via internet heb leren kennen. (Blog en twitter). Ze is haar eigen kinderopvang begonnen. En aangezien kindlief bijna 8 is en een andere fase qua speelgoed ingaat, heeft zij wat spullen uitgezocht voor Akelein. Best spannend natuurlijk om iemand dan in het echt te ontmoeten. Het was reuze gezellig. In ruil voor het speelgoed kreeg kindlief gave Diddl spullen. Ook kregen we inspirerende boeken en tijdschriften. En we bleken veel gemeen te hebben. De ochtend vloog om.Zaterdagochtend begon vreemd. Ik kreeg een sms van een vriendin. Of ik had gehoord van haar vriendin.... Nee dus. Ik heb haar gebeld. De vriendin in kwestie bleek zelfmoord gepleegd te hebben. Dus daar was ik even stil van. *
Omdat het 'gewone leven' gewoon doorging, zijn we 's middags bij ons buitenverblijf geweest. Per 1 maart hebben we de inboedelverzekering daar opgezegd. En we wilden nog even kijken of alles er goed bij stond. Wat lekkage (hopelijk stort het plafond niet in), maar voor de rest geen bijzonderheden. Daarna door op boodschap. Manlief het echte werk en kindlief en ik een leuk truitje voor haar, een nieuw setje voor de beer en wat ondergoed. Nog even twee bolletjes katoen gekocht en gisteravond/vanmorgen het kleurrijke tasje wat op de foto staat gemaakt voor mijn mobiele telefoon. Ook nog twee kleine creaties, maar die moet ik nog in elkaar zetten en verder afmaken. Kindliefs bolero is ook (eindelijk) af, alleen nog een knoop eraan en even in een sopje.
Vanmorgen het nodige aan mail verwerkt. Zag dat mijn cadeautje is aangekomen.
Nu moet ik ECHT aan de studie. Ik heb dinsdagmiddag examen van de onderdelen 'Service & Sales" voor mijn werk. Dus tot zover mijn uitstelgedrag voor de zondag.
*Voordat het lijkt dat ik wel heel makkelijk weer overga tot de orde van de dag... Dat is niet zo. Weet alleen niet wat ik er verder over kan schrijven. Ik hoop dat ze de rust vindt die ze zocht. En dat haar dierbaren de mogelijkheid vinden om het verlies te verwerken.
Bedankt voor je reactie. Inderdaad heel bijzonder dat een ''wildvreemd'' iemand zoveel met je gemeen heeft, terwijl je eigen vriendinnen je hobby een ''lollig freubeldingetje'' vinden. Ik hoop dat het niet bij een ontmoeting blijft.
BeantwoordenVerwijderenAafke
Mijn man deed ook zelfdoding (mijn eerste man).
BeantwoordenVerwijderenHij zei ook dat ik maar gewoon moest verder gaan als hij er niet meer was (the show must go on).
Dat heb ik ook gedraaid op zijn begrafenis.
Het is een keuze, maar het leven stopt voor anderen niet!
Hoi Christel,
BeantwoordenVerwijderenJa dat is moeilijk, wat kun je er verder over zeggen!!
Lijkt me vreselijk om mee te moeten maken in je familie of kennissenkring!
Spreekt voor zich dat het blijft malen bij je!! Dat laat je natuurlijk niet los!
Dar denken de mensen die zoiets doen, zeker niet aan!! Of het zo makkelijk is om gewoon door te leven!! Dacht 't niet!!
Sterkte Christel!!
Groetjes Thea
Heftig zeg... En je hoort het zoveel de laatste tijd. Wij hebben een grote familie, en ook daarin zijn pogingen tot enz al voorgekomen, nare dingen zijn dat.
BeantwoordenVerwijderenEn zoiets laat je niet koud, natuurlijk niet! Maar het is dan, vind ik, juist ook fijn even je gedachten op iets creatiefs te richten, werkt bij mij altijd goed! Je maakt leuke dingen!